Ben jij al bekend met het innerlijk kind? Het idee is dat er diep binnenin ieder mens zoiets als een “innerlijk kind” bestaat, waarin je onschuld bewaard is gebleven zoals je die in je vroege kindertijd had. Het innerlijk kind staat symbool voor onze onschuld en wil bescherm en geliefd worden. Je zou kunnen zeggen dat dit de meest primitieve, diepste laag van onze persoonlijkheid is. Meer weten over het innerlijk kind en de rest van je karakter? Lees dan dit artikel.

Waar komt het idee van ‘innerlijk kind' vandaan?

Het is lastig te bewijzen of het innerlijk kind nu wel of niet bestaat. Je kunt in ieder geval met zekerheid zeggen, dat we allemaal een deel in onszelf hebben dat kwetsbaar is en bovenal smacht naar liefde. Mensen zijn nu eenmaal sociale wezens en we zijn allemaal ook weleens onzeker. Het innerlijk kind is onze persoonlijkheid op het moment van onze geboorte: lief, goed en onschuldig. Een baby is namelijk nooit kwaadaardig. Kwaadaardigheid ontstaat pas later.

Als de jaarringen van een boom

Een boom begint als een nietig plantje, maar groeit door de jaren uit tot een machtige stam met eindeloos veel vertakkingen en een groot bladerdak. Als je de boom omzaagt en in de stam kijkt, zie je hierin de jaarringen – je ziet precies hoeveel een boom in een jaar gegroeid is. De binnenste cirkel is het eerste jaar dat de boom bestond: dit is als het ware innerlijk kind van de boom. Toen was de boom nog kwetsbaar. Mensen hebben ook zo’n binnenste ring.

De eerste paar jaren op aarde

Toch is je innerlijk kind iets meer dan alleen hoe je geboren wordt. Bij een mens worden de eerste paar jaren op aarde (de ervaringen die je hierin hebt opgedaan) ook tot het innerlijk kind gerekend. In deze jaren leer je de eerste vaardigheden – je leert mensen herkennen en vertrouwen. Je leert kruipen, lopen, je handen gebruiken. Ook op sociaal en emotioneel vlak leer je heel veel. Je krijgt met teleurstellingen te maken en leert hier vervolgens mee omgaan.

Het ontstaan van de eerste pijn

In je eerste zes of zeven jaar krijg je met teleurstellingen te maken. Er zijn situaties waarin je niet goed leert omgaan met angst, pijn of teleurstellingen. Soms ontstaan zelfs trauma’s op vroege leeftijd. Die trauma’s bijten zich vast in je geheugen en blijven de rest van je leven bij je. Ieder kind vormt ook een reactie op de pijn of teleurstelling. Dit wordt vervolgens het “overlevingsmechanisme” genoemd. Ook dit overlevingsmechanisme blijft je hele levenlang bij je.

Pijn wordt “oude pijn”

De pijn wordt, zoals gezegd, opgeslagen in je geheugen. Elke keer dat er in de rest van je leven een soortgelijke situatie ontstaat – of je zelfs maar denkt dat er een soortgelijke situatie ontstaat – zal je overlevingsmechanisme in gang schieten. Je reageert op een manier die misschien niet goed bij de situatie past, maar die is voortgekomen uit een situatie uit het verleden. Het is alsof je op het pedaal van een pedaalemmer gaat staan en de klep boven open gaat.

We reageren anders op gebeurtenissen

Eén persoon kan heel anders op een gebeurtenis reageren dan een ander. Dat heeft te maken met wat ons innerlijk kind heeft meegemaakt en of we er een afweermechanisme op hebben ontwikkeld. Een kleine ruzie kan bij de één zo vergeten zijn, terwijl de ander heel heftig reageert. We weten van elkaar vaak niet wat onze pijn is en hoe afweermechanismen werken, hierdoor kunnen problemen ontstaan: de één reageert heftig, maar de ander snapt niet waarom.

Je innerlijk kind ontdekken

Het is belangrijk dat je ontdekt hoe je innerlijk kind zich voelt en waarom het zich zo voelt. Je krijgt hierdoor veel meer grip op hoe je je voelt. Je hoeft niet meteen meer zo heftig te reageren en je af te vragen waarom je je zo reageert. Je leert eerst te relativeren voordat je direct in het defensief schiet. Jij kunt er – als volwassen jij – als het ware voor zorgen dat je innerlijk kind zich veilig en geliefd voelt. Je kunt als het ware je eigen grote zus of grote broer zijn.

Je emoties beter verwerken

Door aandacht te besteden aan je innerlijk kind (en toe te geven dat je op bepaalde punten kwetsbaar bent), leer je ook in het heden je emoties beter te verwerken. Je reageert minder heftig op bepaald gedrag van anderen of situaties die ontstaan. Het gevoel zal nooit geheel verdwijnen, maar het helpt dat je hier meer grip op hebt. Dit geeft je ook zelfvertrouwen.

Innerlijk kind ontstaat al in de baarmoeder

In de baarmoeder? Jazeker, in de baarmoeder. Hier ontwikkelen je hersenen zich al en meer specifiek: het limbische systeem. Dit limbische systeem bevat de Amygdala, wat gezien mag worden als het “waarschuwingssysteem” van de mens. De Amygdala bepaalt of je moet vechten of vluchten en wanneer je bevriest. De overtuigingen wanneer je wat moet doen, liggen van tevoren nog niet vast. Uit ervaringen ontstaan overlevingsmechanismen in de Amygdala.

Oorzaak en gevolg

De mens is eigenlijk een soort flipperkast: het één leidt tot het ander, oorzaak tot gevolg. Als in jouw hersenen een bepaald overlevingsmechanisme is aangelegd, dan heb je daar geen bewuste controle meer over wanneer dit overlevingsmechanisme wordt opgeroepen. Je kunt het overlevingsmechanisme wel de kop indrukken als het schadelijke gevolgen heeft. Hiervoor moet je eerst bekennen dat het bestaat en irrationeel is – het heeft tijd en liefde nodig.

Hoe herken je een onevenwichtig innerlijk kind?

Als je innerlijk kind uit balans is, kun je dat aan één of meerdere van de volgende signalen herkennen:

  • Mensen vertrouwen vind je heel moeilijk (in je vroege jeugd is je vertrouwen vaak beschaamd)

  • Je hebt heel veel goedkeuring van anderen nodig (omdat je dit vroeger nooit hebt gekregen)

  • Je hebt weinig zelfvertrouwen (omdat mensen je vroeger nooit vertelden wat je allemaal goed deed)

  • Je hebt vaak het idee dat er iets mis is met jou als persoon (omdat je dat vroeger is verteld)

  • Je hebt moeite met het omgaan met kritiek (omdat je vroeger te veel kritiek gehad hebt)

  • Je hebt geen goed beeld van wie je bent (bijvoorbeeld omdat je een instabiele jeugd hebt gehad: misschien waren je ouders er niet altijd, of ben je steeds van verzorgers gewisseld)

  • Je bent heel bang dat je in de steek gelaten wordt (bijvoorbeeld omdat je ouders je vroeger verlaten hebben)

  • Je bent perfectionistisch (bijvoorbeeld omdat het idee is ontstaat dat alleen het allerbeste van jezelf goed genoeg is)

  • Je hebt moeite met het delen van je emoties (omdat dit nooit gestimuleerd is in je jeugd)

  • Je bent erg met het verleden bezig en kunt moeilijk loslaten (omdat trauma’s uit het verleden onverwerkt zijn en je tegenhouden vooruit te kijken)

  • Je cijfert jezelf weg (omdat je in je jeugd het idee hebt gehad dat je niet zo belangrijk was als een ander)

  • Je bent behalve op jezelf ook op anderen heel kritisch (bijvoorbeeld omdat anderen vroeger heel kritisch waren op jou, maar niet op zichzelf)

  • Je vindt het moeilijk je aan anderen te binden (heeft te maken met bindingsangst; dit kan zijn ontstaan omdat je ouders er bijvoorbeeld nooit voor je waren als je ze nodig had)

  • Je voelt je leeg vanbinnen en probeert die leegte krampachtig op te vullen (je hebt bijvoorbeeld stiekem het idee dat het leven zinloos is en dat je nooit gelukkig zult worden)

Kinderen denken emotioneel

Kinderen zijn niet per se emotioneler dan volwassenen, maar laten zich eerder leiden door hun emoties. Emoties zitten vooral in je rechterhersenhelft (je creativiteit, intuïtie en je emotionele expressie), terwijl rationeel denkgedrag in de linkerhersenhelft zit. Het heeft weinig zin je innerlijk kind met rationele woorden aan te spreken. Je kunt je innerlijk kind alleen bereiken, als je meer oog hebt voor je eigen emoties en je eigen emoties ook durft te tonen.

Opschrijven helpt

Het fijne van zelfhulp? Het werkt het beste is helemaal gratis. Jij bent uitstekend zelf in staat jezelf te geven wat je nodig hebt. De beste manier om dat te doen, is door eerst duidelijk in beeld te krijgen wat je nu precies nodig hebt. Hier moet je best even goed bij stil staan. Denk eens terug aan je jeugd. Wat had je graag willen hebben, waar je eigenlijk te weinig van hebt gehad?

Regelmatig je innerlijk kind opzoeken

Je innerlijk kind zoek je niet eenmalig op, dat doe je met regelmaat. Een kind geef je ook niet maar één keer aandacht en vervolgens niet meer. Als je een band met iemand wil vormen, ook met jezelf, dan moet je die band onderhouden. Je innerlijk kind is je beste vriend, niet je vijand.

Omgaan met je innerlijk kind: advies op YouTube

Een uitgebreide (Engelstalige) toelichting over hoe het innerlijk kind werkt en hoe je het kunt helen, vind je hier:

Op jouw succes!

Wil je nog meer tips zoals deze? Meld je dan hieronder eventjes aan voor een leuke NLP-bonus zodat je niks mist: