Burn-Out Ervaringen & Verhalen [Lotgenoten-Getuigenissen]

Ervaar je (symptomen van) burn-out, zit je ermee thuis en zoek je positieve en herkenbare verhalen over burn-out, extreme stress en overspannen zijn? Lees verder voor heel veel verschillende ervaringen met burn-out en meer getuigenissen en ervaringen van lotgenoten.

Burn-Out ervaringen van lotgenoten: alles over hun lijdensweg en herstel

Een Burn-out is ontzettend naar en ingrijpend. Helaas kan het iedereen overkomen. Het kan zijn dat je er al een keer last van hebt gehad, of misschien herken je symptomen van een naderende burn-out in jezelf? Ook als je een burn-out wil voorkomen, is het aan te raden dat je je hier van tevoren over inleest. Als je een burn-out hebt, zit het even goed mis. Gelukkig zijn er soortgelijke ervaringen van anderen – en sta je er niet alleen voor.

Even kort: wat is een burn-out?

Er zijn veel verschillende definities voor burn-out. Een veelgebruikte definitie is: Als je lichaam en brein niet meer wil. Taken die voorheen makkelijk waren, lukken nu niet meer of gaan heel traag doordat je brein en/of je lichaam niet meer op volle touren kan werken. Daar heeft het de energie niet meer voor. Je kunt niet meer zo goed functioneren als voorheen. Lees hier meer over de betekenis en symptomen van burn-out.

Wat gebeurt er als je een burn-out hebt?

Als je een burn-out hebt, wordt alles even teveel. Alle stress en prestatiedruk die je al lange tijd hebt ervaren, komt in één keer over je heen. Het is alsof je al die tijd al een enorm zware druk op je schouders voelde, maar dat je in één keer door je knieën zakt. Overeind komen lukt niet meer. Je kunt je niet meer focussen, je kunt nauwelijks nog uit bed komen. Als je echt een burn-out hebt, dan kun je je niet meer verzetten tegen de zware last die je ervaren hebt.

Een burn-out is voor iedereen anders

Een burn-out is, net als een depressie, een persoonlijke ervaring. Het is voor iedereen even zwaar en moeilijk, maar iedereen ervaart het net even anders. Weet je niet zeker of je last hebt van een burn-out, een depressie, een angststoornis of een ander stress gerelateerd fenomeen? Gelukkig zijn er veel forums online waar je je ervaringen kunt delen en waar je advies kunt krijgen. Op deze fora vind je ook de ervaringsverhalen van anderen met een burn-out.

Burn-out-verhalen

Laten we hieronder alle ervaringen over burn-out opsommen…

Voorbeeld 1: ervaringen op Burnoutpoli

Op de website van Burnoutpoli kom je verschillende ervaringsverhalen tegen van mensen die een burn-out hebben (of hebben gehad). Hier vind je onder andere de verhalen van Kas, Daya en Anne. Zij vertellen je hoe ze hun burn-out hebben ervaren, wat de reden voor hun burn-out is geweest, hoe ze ermee om zijn gegaan en hoe ze nu in het leven staat. Herstel is mogelijk.

Wat als het echt mis gaat?

Zoals gezegd, is een burn-out voor iedereen net iets anders. Toch kun je heel veel hebben aan een ervaringsverhaal, juist omdat je dan beseft dat je niet de enige bent en dat er veel lotgenoten zijn. Je leert ook over de manieren om burn-out tegen te gaan, hoe je alles het beste over je heen kunt laten komen en dat er –dat is het belangrijkste – licht aan het eind van de tunnel is.

Wat lees je hier?

Op het forum vertellen Daya, Anne en Kas over:

• Het moment waarop ze braken
• Wat er aan hun burn-out vooraf ging
• Hun leven tijdens hun burn-out
• Nieuwe ervaringen die ze opdeden (licht aan het einde van de tunnel)

Voorbeeld 2: het ervaringsverhaal van Saskia op wijzijnmind.nl

Ook op Wijzijnmind.nl kom je ervaringsverhalen tegen over mensen die last hebben gehad van een burn-out, bijvoorbeeld van Saskia. Zij belandde zelfs op de EHBO nadat ze klachten had die men niet meteen kon plaatsen. Zij liet zien dat je ook als twintiger en iemand die dol is op haar werk last kunt krijgen van een burn-out. Het heeft dus niet alleen te maken met hard werken zonder dat je plezier beleeft in je werk: zelfs als het je passie is kun je op je bek gaan.

Ook tips voor een burn-out

Op Wijzijnmind.nl vind je ook tips om met een burn-out om te gaan. Deze vind je op een digitale flyer die je gratis aan kunt vragen en direct in je mail zult ontvangen. Op de website vind je daarnaast veel informatie over veelvoorkomende klachten van een burn-out, de oorzaken van een burn-out, hoe je een burn-out kunt behandelen en tips bij het ervaren van werkstress.

In contact komen met een hulpverlener?

Als je behoefte hebt aan advies of persoonlijke advies, dan kun je altijd anoniem contact opnemen met een hulplijn medewerker die actief is bij MIND Korrelatie. Het is mogelijk om te bellen, maar als je het nog anoniemer wil hebben, kun je ook Whatsappen, mailen of zelfs chatten.

Voorbeeld 3: kijk voor ervaringsverhalen ook op Psyned

Op Psyned lees je het ervaringsverhaal van Kim. Zij was een jonge moeder die als docente werkte. Zij ervoer in eigen persoon wat er precies gebeurt met je lichaam als je klachten van een Burn-out ervaart, maar niet op tijd aan de rem trekt. Kim kreeg een Burn-out en ging bij Psyned in behandeling. Aan de hand van haar unieke ervaringsverhaal leer je ook meer over de unieke behandelmethode die Psyned jou kan bieden. Misschien heb je er wel heel veel aan.

Voorbeeld 4: het Forum Lotgenoten van Therapiepsycholoog.com

Op Therapiepsycholoog.com vind je een forum waar lotgenoten hun ervaringen kunnen delen. Hier vind je verhalen van mensen die uiteenlopende psychologische aandoeningen hebben of hebben gehad, waaronder ook een burn-out. Als je een burn-out hebt of een burn-out denkt te gaan krijgen, lees je hier over mensen die ervaring hebben met een burn-out. Je kunt niet alleen lezen, maar natuurlijk ook zelfs iets schrijven, bijvoorbeeld je hart luchten.

Wat kun je op het Forum Lotgenoten?

Het Forum Lotgenoten is er speciaal om je hart te luchten en om de verhalen van anderen met dezelfde ervaringen te delen. Je kunt ook anderen een hart onder de riem steken, door te reageren op de ervaringen die ze met je besluiten te delen. Mensen hebben er vaak veel baat bij als ze over hun problemen kunnen praten, zeker als ze niemand in hun directe omgeving hebben om dit mee te doen. Soms is anoniem op internet makkelijker dan met een naaste.

Nog meer fora

Er zijn nog meer fora waar je je hart kunt luchten en meer kunt lezen over mensen die een burn-out hebben of hebben gehad. Je kunt hier steun vinden van anderen en zelf steun bieden:

• Kijk eens op therapiepsycholoog.com
• Of kijk op Zelfregietool.nl
• Ook op Mijngezondheidsgids.nl vind je lotgenootverhalen
• Op Burnoutteam.nl vind je veel informatie en ervaringsverhalen.
• Ervaringsverhaal Arjen Luijendijk

Arjen Luijendijk is iemand met een eigen website die zelf ook een burn-out heeft gehad. Op zijn website deelt hij informatie met anderen pover zijn eigen burn-out en nodigt hij mensen uit die van dezelfde problematiek last hebben hun ervaringen op het speciale forum te delen.

Ik begin met mijn eigen burn-out-verhaal

Ik neem de eerste stap. Deel jouw burn-out-verhaal ook gerust onderaan deze pagina bij de reacties. Ik heb een burn-out gehad en op het moment van schrijven ervaar ik nog de nasleep ervan.

Najaar 2017

Opeens hoorde ik voor het eerst dat iemand in mijn omgeving een burn-out had… en eigenlijk had ik geen idee wat een burn-out precies was! Ondertussen zat ik middenin mijn eigen burn-out, maar ik kon mezelf onmogelijk diagnosticeren.

Goed, opeens kwam iemand naar buiten met het nieuws dat hij een burn-out was. En weet je wat: dit was zelf een burn-out coach en -trainer! Dat is dus extra knap, om er zo voor uit te komen. Deze trainer was ik al erg dankbaar, maar vanaf het najaar van 2017 had ik al helemaal grote respect voor hem.

Schokkend nieuws. Een bekende Nederlandse trainer brengt naar buiten dat hij een burn-out heeft. Wat is dit nou weer? Een mindset-trainer met een burn-out… Een burn-out-coach die zelf een burn-out oploopt. Dat mag toch niet? Nee, inderdaad… dat mag niet. Dat leek hem wel logisch.

En toch deed hij het. Met risico om klanten te verliezen. Een heldendaad.

Zomer 2017

Ik ben twee weken in Tenerife. Het is echt zo’n paradijseiland. Er is geen lelijk hoekje te bekennen. Maar veel buiten kom ik niet tijdens deze vakantie. Dat is nieuw… Ik blijf gewoon in bed. In bed op vakantie. 14 dagen lang.

En er is nog iets aparts: Ik kan ook geen woord meer spreken. Ik moet steeds diep ademhalen om één woord te kunnen spreken.

Maar goed, de vakantie gaat door zonder dat ik nog veel zou doen. Ik kom na de vakantie thuis en ik ga direct weer aan het werk.

Een paar dagen later zie ik een zwarte waas. Ik val op de grond.

Mijn jeugd

Kijk eens. Daar heb je Pablo. Pablo is 11 jaar. Hij heeft een hoge kinderstem. ‘Echt een kind nog’, denk ik. Hij is fan van pinguïns. Het is écht een kind!  Beetje kinderachtig, dat wel. Maar ook wel weer heel spontaan en vrolijk.

Toen ik zelf 11 was… had ik toen ook zo’n hoge stem? Hield ik toen ook van pinguïns?

Ik had in ieder geval wel een perfect leven tot mijn elfde. Een heerlijk leven. Een vol leven. We genoten met volle teugen. Ik was de slimste van de klas, had een paar leuke vrienden, kwam uit een middenklasse-gezin en we deden veel leuke dingen met pa. .

Op mijn 11^e kreeg ik wel mijn eigen trauma. Volgens mij krijgt bijna iedereen vroeg of laat een trauma in het leven. Die van mij kwam dus op mijn 11^e.

Mijn broertje en ik keken gezellig boven TV toen pa en ma thuiskwamen. We kwamen al de trap afhollen om pa te omhelzen. Onze intuïtie vertelde ons om alvast afscheid te nemen.

Maar we werden meteen teruggestuurd door ma. Geen knuffel van pa. Een uur later was pa overleden. Ik werd gesnoeid. We werden allemaal gesnoeid.

Die ochtend kwamen allerlei mensen bij ons thuis. De buurvrouw maakte een boterham met jam voor ons, gesneden in vierkantjes. Die avond liet ze ons boven de Lolifantenfilm zien. Lief, zoals altijd. Ze heeft altijd van die lieve boekjes, films, speelgoed en een warme familie. Knip-plak-familie. Dat wel. Maar toch een echte familie. Wel een beetje onwerkelijk om een film te kijken als afleiding.

We kregen, 9 en 11 jaar, van ma en opa te horen dat onze kindertijd voorbij was. Vanaf die tijd zou ik alles nog maar half doen: half kind zijn, half aan de vwo, half plezier hebben. Voor de andere helft moest/wilde ik volwassen zijn en – dat maakte ik mezelf wijs – voor arme ma zorgen.

Een aantal jaar later overleed buurman. Pa en buurman waren opeens weg. Iedereen kende ze en hield van ze. Dat waren mijn voorbeeldfiguren van hoe een echte man hoort te zijn – mijn vader en buurman. Zomaar weg.

Opeens was er een gat. En dat gat moest ik zelf leren opvullen. Dat is moeilijk, maar hierdoor ben ik geworden wie ik ben.

Als ik niet gesnoeid was geweest, had ik niet zo sterk terug kunnen komen. En dit is het mooie. Pa heeft ons nooit verlaten. Hij is altijd achter ons gebleven. Als engel.

Als alles hetzelfde was gebleven, als ik niet gesnoeid werd, dan had mijn luizenleventje als middenklasse-zoon voortgeduurd en was ik nu nog altijd middelmatig gebleven.

Tweede helft 2016

In 2016 studeerde ik met een prachtig cijfer – een 9 – af in marketing dankzij mijn stage en daarna mocht ik direct als junior marketeer beginnen. Ik heb dan ook mega veel te danken aan de directie – namelijk voor hun vertrouwen en geloof in mij.

Iemand die net afgestudeerd is, kan niet direct het verschil maken en moet nog veel leren. Het voelde daarom meer als een traineeship door de gigantische inwerkperiode van twee jaar. Veel van die inwerkuren nam ik vrijwillig niet in rekening als gewerkte uren. Ik wilde echt waarde leveren namelijk.

Hoe bevoorrecht ik ook was… ik was eigenlijk al opgebrand voordat ik begon. Vanaf mijn eerste werkdag was ik echter direct chaotisch en ik werd die dag ook ziek. Ik had niet eens energie en tijd om mijn nieuwe collega’s te begroeten.

Ook met Koen – die ik nog kende van de middelbare school – lukte het me niet om mét aandacht aan iets moois te werken. Ik had hem juist daarvoor gevraagd om bij ons stage te komen doen.

Juni 2018: van teamlid naar ambassadeur

Ik leg het hbo-werkniveau neer. Het is genoeg geweest. Ik stop met werken na twee jaar. Achteraf gezien liep ik al op werkdag 1 een burn-out op, toen ik al meteen ziek werd.

Een hbo-functie hield in dat ik vanaf dag 1 te maken kreeg met planningen, doelen, deadlines, takenlijsten, mailtjes en vraagjes tussendoor. Dat is hbo-werk en -denkniveau.

Veel mensen zijn daar heel goed in. Ik heb het twee jaar getest en ik trek de conclusie dat ik het niet verder wil testen. Ik geef mezelf toestemming om die uitdaging niet aan te gaan

Mijn nieuwe intentie is om te blijven bijdragen voor mijn werkgever – wanneer ik kan en wanneer ik wil. Dat doe ik tegenwoordig als ambassadeur op commissiebasis – een soort influencer – en dat bevalt veel beter dan het hbo-werk.

Een baan op hbo-niveau is een van de zwaarste dingen in het leven. Dag en nacht dacht ik aan mijn verantwoordelijkheden. 24 uur per dag was ik bezig met oplossingen bedenken en herinneren wat ik allemaal moest doen voor mijn werk.

En dat ik kwam solliciteren terwijl ik er ook een vertegenwoordigerbureau erbij had heeft me vanaf het begin dwars gezeten en schaamte gegeven omdat ik ben opgevoed dat dat not done is.

Het schuldgevoel betekent dat ik om ze geef. Dat ik ze dankbaar ben voor de afgelopen 2 jaar. Dat ik ze het beste wens. Het is een prachtig mooi menselijk gevoel van (op z’n Engels) caring. Ik omarm ook dat het er is. Het is iets moois.

Misschien dat de gedachte “ik had nog meer kunnen doen voor ze” ervoor zorgt dat het een gevoel van schuld lijkt, maar eigenlijk is de kern dat ik ze het beste wens en dankbaar ben.

Dus naar hun toe toon ik mijn dankbaarheid door hier simpelweg te vertellen hoeveel de afgelopen jaar voor mij betekend hebben.

Ik vertrouw erop dat ik met mijn nieuwe manier ze te steunen – dus als ambassadeur – ook ruimte maak voor hun verdere expansie. Misschien dat er voor hun hierdoor ook een mooie ontwikkeling in het verschiet ligt

Ik had wel echt een mega groot gevoel van schuld en schaamte voor iedere keer dat ik taken niet heb afgekregen of dat projecten niet goed zijn gelopen of dat ze niet perfect zijn gelopen. Ik weet wel dat ik een goede kracht ben maar ik wil grootse resultaten…

Niks maakt me meer enthousiast om keihard nummer 1 te worden samen. Mega spannend en leuk. Problemen oplossen is de toegevoegde waarde van een werknemer – en dat wilde ik dus ook echt bereiken. Problemen oplossen hoort bij zo'n baan.

En ik kan redelijk goed problemen oplossen, maar ik ben op. Na een paar maanden werken in mijn eerste baan – in 2016 – raakte ik daarvan mijn lach daardoor kwijt.

Maar ik wilde slagen – ik ben geen opgever – dus ging ik nog twee jaar door.

In ieder geval ben ik mijn werkgever dankbaar voor het vertrouwen in mij. Ik had als net afgestudeerde student geen ervaring: Ik ben blij dat mijn geld-kostende fouten minimaal zijn geweest. Ik had een keer misschien wat studenten boos gemaakt toen ik foto's maakte in een intieme training. Dit was bekend en gelukkig vonden mijn werkgevers het niet heel erg.

Deel jouw burn-out-verhaal onderaan deze pagina

Er is veel onbegrip bij een burn-out. Daarom is het fijn om begrip te vinden van lotgenoten. Daarom zijn er burnout-ervaringen gevraagd. Dit was mijn verhaal. Zet jouw ervaring hieronder bij de reacties. Zo wordt het een soort forum.