Hoe ben je directief in een gesprek? Hoe kun je directief communiceren? Dit is een zinvolle communicatiestijl om te kunnen toepassen in bepaalde situaties. In dit artikel leer je hoe. Lees verder…

Waarom is directief communiceren soms belangrijk?

Ik communiceer soms heerlijk directief en leidend. Waarom? Dit is effectief en actief. Dit is bijvoorbeeld belangrijk in de volgende situaties…

  • Wanneer je in een vergadering zit en het al een half uur over een onbelangrijk agendapuntje gaat… terwijl niemand er wat van zegt. Dan is het zinvol dat jij even de leiding neemt en er iets van zegt zodat jullie door kunnen gaan en in ieder geval geen honderden euro's aan salaris-minuten verspillen aan het vergaderen over welk soort papier er gebruikt moet worden om iets te printen.
  • Wanneer je in een gesprek zit en iemand met autisme continu de aandacht opeist door over zijn/haar eigen onbelangrijke zaken te praten… zonder dat hij anderen de kans geeft om ook bij te dragen aan het gesprek. Dan is het erg handig dat jij op directieve wijze het gesprek stuurt zodat het gesprek weer in balans raakt.

Kortom: het is soms gewoon hartstikke nodig omdat er anders veel geld en tijd verloren raakt, iedereen gek wordt of omdat niemand anders het doet. Sta dan vooral op om er wat aan te doen!

Een voorbeeld van directief communiceren

Een voorbeeld: We zijn met vier mensen in gesprek. Piet is nu echter al 10 minuten langdradig aan het woord zonder dat het interessant is en zonder dat anderen er geïnteresseerd bij zitten. Dus zeg ik: “Piet, houd die gedachte vast. Kom, we gaan bij het kampvuur zitten.” Of ik zeg: “Piet, houd die gedachte vast. Merel, vertel jij eens iets!”

Ik neem de rol van de informele leider aan om het gesprek naar mijn smaak bij te sturen en leuker en actiever te maken.

Je kunt dit echter niet altijd zomaar doen…

zo communiceer je directief

Er zijn voorwaarden om dit te kunnen doen:

  • Ik moet rapport hebben met Piet en de rest van de groep. Dat houdt onder andere in dat ik hen eerst in hun belevingswereld gevolgd heb.
  • Er moet niet reeds een andere informele leider zijn. Als er al een andere effectieve informele leider is, ben ik flexibel en pak ik zijn podium niet af. Als ik tóch iets wil leiden, dan zorg ik ervoor dat ik rapport maak met deze informele leider. Als ik de informele leider meekrijg, volgt de rest.
  • Je moet het risico accepteren: er is een kans dat een aantal mensen zich aan me gaan irriteren omdat ik de leiding durf te pakken. Er is ook een kans dat een ander aantal mensen gecharmeerd en blij zal zijn. Dat is het hele punt van risico nemen. Het is iets goeds.

Vooral dat laatste punt is belangrijk. Dat is ook de reden waarom ik ‘doordringende' of ‘directieve' mails durf te sturen. Het maakt me niets uit als ik een paar mensen daarmee irriteer. Dat is het risico dat ik moet nemen om een groep mensen te kunnen leiden.

Kortom: wees soms leidend – terwijl je de connectie behoudt – en neem daar risico's in

Op zijn kun je gerust doordringend, actief, directief en leidend communiceren... terwijl je de connectie behoudt en versterkt… terwijl je gezonde risico's durft te nemen dat sommigen ‘er niet van gediend zijn' dat jij de leiding neemt. Want anders brandt er zomaar ergens een huis af zonder dat iemand initiatief neemt om er wat aan te doen.

Op jouw succes!