Overgave en acceptatie is een krachtige ‘mindset' om mee te leven. Het leven kan heel frustrerend zijn, maar niet als je het spirituele wonder van overgave en acceptatie beoefent. Lees er alles over in dit artikel.

‘Stel dat er een vlieg in mijn huis komt. Ik tolereer die kleine klootzak.'
– Russel Brand over overgave

Wat is acceptatie, overgave en verdraagzaamheid?

Acceptatie, overgave en verdraagzaamheid liggen zó dichtbij elkaar dat we ze voor het gemak even samenvoegen. Acceptatie en verdraagzaamheid houdt in dat je iets accepteert wat je niet kunt veranderen, terwijl je het liever anders had gezien. Dit kán uitdagend zijn… En daarom gaan we in dit artikel leren hoe we kunnen accepteren en overgeven!

Accepteer stijlvol wat je toch niet kunt veranderen.

De grootste les in acceptatie, overgave en verdraagzaamheid: ‘Wat gebeurt' is genadig voor je

Als iemand je beledigt in het dagelijks leven, tolereer diegene dan. Alleen als je ‘wat gebeurt' toelaat, ben je overgelaten aan de genade van ‘wat gebeurt'. Hoezo is dat genadig? Dat gaan we verderop in dit artikel ontdekken.

Er was eens een zenmeester die ten onrechte voor van alles en nog wat beschuldigd werd, en steeds verzette hij zich niet en bleef hij rustig zeggen: ‘Is dat zo?'

Waarom is overgave en acceptatie belangrijk?

acceptatie

Wat je volledig accepteert, leidt je naar vrede. Inclusief het accepteren dat het je niet lukt om te accepteren. Het ego kan acceptatie en overgave namelijk niet overleven. En dat is goed nieuws!

Je eist dan niet langer dat situaties, mensen, plaatsen of gebeurtenissen je moeten bevredigen, of dat ze je blij moeten maken. Een imperfecte situatie of persoon mag er zijn. Het wordt dan niet alleen méér bevredigend, maar ook meer harmonieus en vredig. Overgave en acceptatie bevrijdt je!

Niet verdraagzaam zijn, is de sleutel tot ongelukkigheid. Voor jou en de mensen om je heen.

Als onzekerheid onacceptabel is voor je, wordt het angst. Als het heel goed acceptabel voor je is, wordt het leven, alertheid, creativiteit en inspiratie: in spirit! Door overgave word je sterk: want het leven, en zijn intelligentie, stroomt dan door je. Door geen overgave word je zwak.

Relax, nothing is under control.

Wat er is, en wat er gebeurt, kan niet anders zijn. Als je hier al een glimp van begrijpt, heb je al geluk. Als je het intern niet neer weerstaat ben je er niet meer door gevangen.

What you resist, persists.
What you fight/hate, you become.
– Carl Jung

Als je nooit accepteert ‘wat is', kun je per implicatie niemand accepteren zoals hij is. Vervuil je schitterende, pure innerlijke wezen of de aarde niet met negativiteit. Ken je mensen die alleen maar hun leven lijken te wijden aan verdriet verspreiden? Ze leven in een staat van geen overgave. Vergeef ze. Er is niks persoonlijks aan. Dat is niet wie ze zijn.

Er zijn twee manieren om ongelukkig te worden. Het ene is niet krijgen wat je wil. Het andere is krijgen wat je wil.

Wees daarentegen accepterend naar alles, waardoor zóveel goedheid via jou de wereld in gemanifesteerd wordt! Je wordt stralend, en volledig wakker. Iedereen met wie je in contact komt, zal geroerd worden door je aanwezigheid en beïnvloed worden door de vrede doe je uitstraalt. Ook de natuur. Je wordt het licht van de wereld, een manifestatie van puur bewustzijn. Je hebt niet langer de neiging om te reageren op onbewust gedrag van je omgeving. Je geeft er geen bestaan aan. Je leert dingen aan anderen door 'te zijn', door de vrede van God te demonstreren.

Acceptatie is het tegenovergestelde van het ego, dat altijd klaagt

Overgave en acceptatie

De illusie van ‘ik' wordt versterkt door te vechten tegen ‘wat is': door de strijd, de reactiviteit en de weerstand tegen ‘wat is'. Klagen, het oneens zijn… Ego's zoeken steeds het volgende ding om oneens over te zijn. Merk op hoe je gevoel van ik daar groter van wordt. Dit duurt echter niet lang, want daarna wil het ego weer iets anders. Maar wat nou als we het accepteren en laten rusten?

Je hebt ook boze mensen. Sommige mensen zijn constant in strijd: het hele universum is tegen hen. De wereld is hun vijand. Klagen verbetert de situatie echter niet, maar het klagende patroon lijkt hun gevoel van ik wel te versterken.

Het verstand/ego wil tegen je zeggen: ‘Word weer normaal. Weersta weer, zoals iedereen.'

De kunst van acceptatie en overgave is om het ‘ik' kwijt te raken: ‘Ik ben niet meer Pietje': het overlijden van het ego. Je hebt geen ego- verdedigingsmechanismes meer nodig. Je wordt heel simpel. Heel echt. Het ego zegt: ‘Dat is gevaarlijk, je zal gekwetst worden. Je wordt kwetsbaar.' Het ego gelooft namelijk dat het een zwakte is, dat het gevaarlijk is. Wat voor het ego sterkte lijkt, is zwakte. Maar alleen door weerstand te laten gaan, door kwetsbaar te worden, kun je je ware en essentiële onkwetsbaarheid ontdekken.

Bedek fouten met de mantel der liefde.

Als je niet accepteert, wil je steeds meer…

Stel dat je over de grootste rijkdom beschikt, en dat je naar een paradijs bent verhuisd. Stel dat je een situatie en omgeving had gecreëerd waar alle oorzaken van ongeluk verwijderd waren. Je bent dan voor een korte tijd gelukkig. Er zijn bijvoorbeeld nog steeds muggen. Niks is perfect. Sterker nog, onverdraaglijke verveling zal komen in dat paradijs, zelfs tot zelfmoord aan toe.

Life happens!

Vanuit het perspectief van het verstand kun je natuurlijk altijd iets vinden wat niet goed is, waarover je kunt klagen en inzitten. ‘Niet warm genoeg.' ‘Niet spiritueel genoeg. Of erger: ‘Spiritueler dan mij.'

Eenvoudige voorbeelden van acceptatie en overgave

acceptatie

Je kunt erg eenvoudig toegang krijgen tot het wonder van overgave. Oefen eerst met alledaagse dingen, bijvoorbeeld als je s'avonds rustig thuis zit, en er een luid penetrerend geluid van een autoalarm in de straat komt. Irritatie komt op. Wat is het doel van de irritatie? Geen. Waarom heb je het gecreëerd? Je hebt het niet gecreëerd. Het verstand heeft dat gedaan. Het was compleet automatisch, compleet onbewust.

Waarom heeft het verstand het gecreëerd? Omdat het de onbewuste overtuiging houdt dat negativiteit, dat zich in dit geval uit als weerstand en ongelukkigheid, op de een of andere manier de ongewenste conditie (het  alarm) zal oplossen. Dit is natuurlijk een illusie. De irritatie en woede die het creëert is veel erger dan de oorspronkelijke oorzaak die het probeert op te lossen.

Als een tijger je de boom in jaagt, geniet dan van het uitzicht.

Word liever transparant voor de externe oorzaak, zonder de soliditeit van een fysiek lichaam. Sta alles toe dwars door je heen te gaan. Het is onvoorstelbaar hoe snel we opgelost hebben wat we volledig toestaan.

Wat we weerstaan, zal ons achterna jagen. Wat wij achterna jagen, zal ons weerstaan. Vrijheid is loslaten, accepteren en overgeven.

Een ander voorbeeld: het regent. Word op dat moment een met het water. Er is geen ‘ik en het water'. Je bent er één mee.

Het beste om te doen wanneer het regent, is het laten regenen.
– Henry Wadsworth Longfellow

Als je accepteert en overgeeft, weet je dat alles hoort te zijn zoals het is

acceptatie en overgave

Onder andere Byron Katie heeft deze filosofische gedachte meer en meer naar de westerse wereld weten te brengen: alles in het universum is precies zoals het moet zijn, iedere millimeter. Ieder stofje. Ieder blaadje. Alles gebeurt met een reden – en datgene moet dan gebeuren.

Er is geen stofje in het hele universum dat op de verkeerde plek zit. Er valt geen blad van de boom als God het niet wil.

Je voelt het op het moment dat je in een extreme situatie zit, en je accepteert het: dan is er de kans op een natuurlijke ‘Satori' (verlichting). Bijvoorbeeld de soldaat die hoort dat er een bom op je valt en je er geweest bent. En je accepteert het. En opeens is er een raar gevoel dat absoluut helder is. En je kunt het niet doorvertellen in woorden. En je voelt je dan zo licht als een veertje en zo vrij als de wind…

Wat een opluchting om te realiseren dat ik niet in controle ben – dat ik niet Gods gigantische taak heb.

Nu begrijp je waarom we sterven: om de kans te krijgen om te begrijpen waar het leven nou om gaat. Door te laten gaan, omdat we dan in een situatie komen waar het ego zich geen raad mee weet. Als we niet meer gehypnotiseerd zijn door dat ego, kan ons natuurlijk bewustzijn helder zien waar dit hele universum voor is.

De ergste vorm van ongelijkheid is proberen ongelijke dingen gelijk te maken.
– Aristoteles

Kortom: in Gods wereld bestaat geen “zou moeten” of “zou niet moeten”. Alles is en gebeurt precies zoals het hoort te zijn.

Veel mensen zijn opgevoed met verzet (in plaats van acceptatie)

Er is niks mis met ziek zijn, kotsen (wat een opluchting is voor het lichaam), pijn hebben en dat uiten en sterven. Mama zegt alleen dat het niet sociaal acceptabel is om te schreeuwen van de pijn of om over te geven. Ook in een ziekenhuis is het taboe om te schreeuwen. Ze willen pijn internaliseren: weerstaan en onderdrukken, wat het erger maakt.

Eerst zegt alles in je: “Nee, dit is verschrikkelijk! Ik wil de pijn niet!” De pijn stroomt in je verstand.

Kun je toegeven en overgeven aan de pijn? Dit is een prachtige opening. Je accepteert de pijn zo compleet, dat het is alsof er geen persoon meer is die lijdt. Er is enkel de pijn. En er is daar een complete acceptatie van.

Na een tijdje is er een uitgestrekte vrede onder de pijn, wat geen ontkenning van de pijn is. Er is daar een enorme kans, dat alleen komt als je het toestaat – in plaats van jezelf ertegen te verzetten.

En dan heb je nog het verzet tegen de dood. Wie zegt dat we voor eeuwig zouden moeten blijven leven? De aarde kan niet zoveel mensen hebben: het is heel eervol om te sterven (als je tijd is gekomen), omdat je ruimte maakt voor anderen.

Waarom hebben we anders kinderen? Kinderen zorgen ervoor dat we overleven, op een andere manier! Alsof je een fakkel overdraagt, zodat je hem niet voor altijd hoeft te dragen. Het leven wordt vernieuwd.

De dood is geïnstitutionaliseerd als iets ergs… Waartegen verzet moet worden.

Er bestaan mensen die alleen maar informatie willen… Zonder zich daadwerkelijk over te geven

overgave

Laten we naar een heel ander aspect van overgave kijken. Herken jij het volgende? Er zijn mensen die in een zogenaamde ‘eerste fase' vastzitten: de fase van informatie verzamelen en ontdekken… Ze zijn bijna overtuigend in hun doen en laten. Ze hebben een gespannen vibratie en ze lijken er maar geen genoeg van te kunnen krijgen: seminars, webinars, boeken, luisterboeken… Dit is de lucht-karaktereigenschap van de vier elementen.

Ze willen iets lezen, horen of vinden dat ze valideert. ‘Ik ben niet gek, dit is echt. Ook al kijk ik enkel op een afstandje ernaar, het is echt. Als ik genoeg bewijs heb verzameld en met genoeg andere mensen omga die hieraan meedoen, dan kan ik ten minste zeggen dat mijn groep echt is!'

Ze weten het echt nog niet zeker. Het intellect is bereid om het te accepteren, tot een bepaald punt! Tot het punt dat het zich niet echt hoeft op te geven. Tot het punt dat het zijn veilige normale dingetjes niet hoeft op te geven…

En dan komt pas de volgende fase… Als je durft! De fase van het daadwerkelijk overgeven. Mensen blijven liever eeuwig ontdekken voor ze overgeven, maar overgave is zoveel krachtiger!

Het is dan niet meer van: ‘Die dokter zei het, dus het is waar.' Het is een fase waarin we geen bewijs meer nodig hebben. Je voelt het, je hoeft het niet te snappen. Niemand hoeft het te snappen. Dát is pas een transformatie. Je hebt niet langer ‘het boek' nodig, ‘het bewijs' van buiten nodig. Je hebt niks meer van buiten nodig. 

Dat overgeven betekent trouwens niet onderwerpen. Overgave is niet overgeven aan iets buiten je, maar aan de immense intelligentie in je. Je herkent dat je hier bent als iemand je vraagt: ‘Hoe weet je dat?' En je ze vervolgens geen lange lezing gaat geven. Je zegt dan: ‘Ik heb geen flauw idee.' Hier gaat het om bij acceptatie en overgave: niet zoveel praten, maar de ziel ons toestaan te stromen!

Hoe doe ik dat? Acceptatie en overgave?

1. Acceptatie door niet meer te oordelen

Wanneer je niet meer oordeelt, accepteer je. Dat gaat alleen niet zo vanzelfsprekend: ‘Ik moet accepteren dat ik in een slechte plek woon.' waar is de acceptatie dan? Dan heb je het al als slecht geoordeeld. Hoe het dus niet moet: ‘Ik moet accepteren dat ik heb de komende 25 jaar van mijn leven heb weggegooid, dat ik vast zit, dat ik ziek ben…' Het enige wat je hoeft te accepteren is de realiteit van dit moment. Misschien is er pijn, maar dat geldt niet voor het verhaal eromheen.

Hoe dan wel? ‘Ik zit hier, er is een bord, ik eet en drink water en brood.' Dit is de situatie, en voeg daar niks aan toe. Dan word je vrij van afhankelijkheid van externe condities.

Hetzelfde geldt voor iets als chronische pijn. Probeer niet vrij te zijn van pijn. Juist het streven naar pijnvrij zijn, veroorzaakt pijn.

Er zit een non-dualiteit in pijn: pijn en pijnvrij zijn, gaan altijd samen.

Lijden is altijd het verhaal van pijn – iets dat geweest is. ‘De pijn is te veel! Waarom ik! Ik heb deze pijn toch niet verdiend!' Dat zijn allemaal verhalen. Te veel pijn bestaat niet. Er is altijd exact de hoeveelheid pijn die er tijdens het betreffende moment is. Je neemt pijn waar. Er is nu gewoon pijn die plaatsvindt. De rest is een verhaal, of een woord, ‘pijn' dat niet in de buurt kan komen van het leven dat plaatsvindt.

2. Voel je ook gewoon eens somber als die emotie langskomt

Overgave en acceptatie

Het staat prachtig omschreven in het boek: ‘De edele kunst van not giving a f*ck': het mag ook soms gewoon niet oké gaan. Stop met motiveren en oppeppen en stop met het erg vinden dat je je somber voelt. Anders voel je je twee keer somber, via twee lagen. Depressief? Omarm hem, hou van hem zoals hij is. Zeg er ja tegen. Accepteer het. Accepteren dat het soms gewoon erg is. Ga je niet meer rot voelen voor het rot voelen.

Een positieve ervaring willen, is een negatieve ervaring. Een negatieve ervaring accepteren, is een positieve ervaring.

Je hoeft niet altijd blij te zijn. Je hoeft niet altijd gek of grappig te zijn. Je hoeft niks te zijn. Wanneer je dit soort humeuren vindt, accepteer ze en eer ze. Erken ze zodat ze daarna ook weer kunnen gaan. Laat het maar gewoon zijn. Het komt daarna vanzelf goed

Je mag boos zijn. En schreeuwen. En in een kussen slaan. En je bent nog steeds geliefd. En je bent nog steeds veilig. En je bent omgeven door wit licht.

3. Het hier-en-nu als toegangspoort naar acceptatie en overgave

Een andere manier om aan acceptatie en overgave te werken, is door geen macht aan het verstand te geven en door in het hier-en-nu te komen. Het verstand heeft niet alleen de capaciteiten om problemen te creëren, het doet het ook voortdurend. Als je acceptatie hebt, zijn geen gedachten meer nodig. Als je in het hier-en-nu bent en ja zegt tegen het huidige moment, zonder tussenkomst van je verstand, is er nooit een probleem. Alles is al goed, alles is al genoeg.

Als je je overgeeft aan de niksheid, voel je de volheid die eronder verstopt zit.
– Eckhart Tolle

Aanwezigheid is innerlijke ruimte. Daar komt alle creativiteit uit voort. Je vraagt dan niet: hoe kan ik deze situatie mijn wensen laten vervullen? Of een andere situatie? Dat is de vraag van het ego. Als je in het hier-en-nu bent, vraag je jezelf: hoe reageer ik op de behoeften van deze situatie, van dit moment? Dat vragen hoeft niet eens. Je bent dan namelijk stabiel, alert en open voor ‘wat is'. Je brengt een nieuwe dimensie in de situatie: ruimte. Dan kijk je en luister je.

Als je aanwezig bent, heb je psychologisch gezien niks nodig. En aanwezigheid geeft acceptatie. Dus word één met de situatie, in plaats van jezelf ertegen te verzetten. De oplossing komt dan voort uit de situatie zelf. Geschikte actie komt voort via jou.

Er zijn enkel twee opties mogelijk in het nu.

  1. Actie. Bijvoorbeeld door in te grijpen op een manier waar de situatie om vraagt.
  2. Accepteren.

Laat maar gebeuren, ontdek wat er gebeurt. Dan is er eindelijk zuurstof in plaats van gedachten.

4. Accepteren via ‘alleen zijn' (al één zijn)

alleen zijn acceptatie

Wanneer je op je gemak kan zijn van het alleen zijn, wat alleen via alertheid en aanwezigheid kan komen, dan vinden veranderingen plaats in je leven. Dat wat je dacht nodig te hebben zal toegevoegd worden aan je. Door alleen te zijn, worden juist relaties aan je 'toegevoegd.'

5. Sta dingen toe om er te zijn

De perfecte overgave? Geef je over aan ‘wat is'. Is dat niet mogelijk? Geef je dan over aan wat je voelt, zoals pijn. Sta het volledig toe om er te zijn.

“Here is something to surrender to.”
– Eckhart Tolle toen een autoalarm afging tijdens zijn seminar

“Helaas stopte het zojuist… ”
– Eckhart Toille toen het autoalarm stopte

Zelfs bij kleine irritaties kun je oefenen om het volledig toe te staan en te accepteren. Alles wat je volledig toestaat brengt je naar een toestand van vrede.

Toestaan is het tegenovergestelde van iets voor elkaar proberen te krijgen. Toestaan is: de neiging opgeven om de wereld compleet te interpreteren, de neiging opgeven om iets meteen te relateren naar iets wat je wil. ‘Er is een bloem, ik moet hem plukken, nu is het van mij.'

Ja hoeft niets te veranderen. Alleen maar te ervaren en te observeren wat je nu voelt.

Een van de manieren waarop je die acceptatie in de praktijk brengt, is de EFT-methode. Een andere manier is door compassie te voelen. Heb een houding van: “ik houd van je” tegen alles en iedereen, inclusief je eigen uitdagingen.

Geniet wanneer je kunt… en verdraag wanneer je moet.
– Johann Wolfgang Von Goethe

6. Accepteren door niet meer emotioneel te reageren op een afwijzing

Als je ‘nee' te horen krijgt, accepteer dat dan. Misschien zegt iemand wel eens tegen je dat iets niet kan of mag. In plaats van emotioneel te reageren of zelfbeheersing te verliezen, open je voor de mogelijkheden van de nee. Nee kan een verrassende nieuwe wereld voor je openen en het kan je onverwachts bij nieuwe mensen brengen.

7. Accepteren via het aannemen van een proactieve houding

Ben je proactief, dan ben je al heel goed in accepteren. Ontwikkel dus jouw proactieve houding! Kan ik er iets aan veranderen? Ja? Verander het dan direct. Nee? Loslaten. Wordt iets  moeilijk? Of je gaat door en je gaat ervoor, of je doet het niet. Klagen is geen geldige optie. 

Je moet roeien met de riemen die je hebt.
– Nederlands gezegde

Doe wat je kunt, met wat je hebt, waar je bent.
– Theodore Roosevelt die William Widener citeert

Onderstaand ‘Sereniteitsgebed' vat de proactieve houding goed samen:

Geef ons de kalmte om te aanvaarden wat we niet kunnen veranderen, de moed om te veranderen wat we kunnen veranderen en de wijsheid om tussen deze twee een onderscheid te maken.
– Sereniteitsgebed van Franciscus van Assisi.

Zeuren is het alternatief. Daarmee accepteer je de situatie niet én maak je de situatie niet beter. Hierdoor help je niet en voeg je niks toe. Enkel ellende komt er dan uit je mond.

Je kunt de golven niet stoppen maar je kunt wél leren surfen.
Jon Kabat-Zinn

8. Verlang niet meer naar iets

accepteren

Lees onderstaand citaat van de Boeddha:

We lijden omdat we verlangen.
Het einde van lijden is: niet meer verlangen.
– Boeddha

(‘Maar nu verlang ik naar het niet-verlangen…')

Een groot deel van de pijn is de gedachte: “Ik wil niet meer pijn hebben. En ik wil niet dat het later erger wordt… Wat als ik compleet blind, doof of invalide word…” Die pijn is echter nu een klein ongemak. Alleen die verlangens eromheen veranderen dat kleine ongemak in een rampzalig lijden.

Eet een slappe boterham en geniet er toch van.

Het verlangen om aan je pijn ellende te ontsnappen, blaast ze juist meer leven in. Verzet je niet tegen de actuele manifestatie van dat wat je als lijden bestempelde.

9. Wat zijn andere manieren waarop ik kan overgeven en accepteren?

  • Het geheim is: ‘Ik vind het niet erg wat er gebeurt.'
  • Als je glimlacht, voel je dat je dingen kunt accepteren die je eerst niet kon accepteren.
  • Je hoeft iets niet op te lossen. Het mag er zijn. Zonder de gedachte dat er iets mist (‘was er maar een fijner kussen, was mijn partner er maar') zijn we in de hemel. We willen echter steeds iets verbeteren waardoor we uit de hemel stappen
  • Het leven is moeilijk, en als je weet dat het leven moeilijk is en accepteert dat het leven moeilijk is, dan is het leven niet meer moeilijk.
  • Accepteren, leven, genieten! Genieten in plaats van willen.
  • Alles is goed/ Anders passen we de definitie van ‘goed' gewoon aan! (Dit is omdenken).
  • Sta geluiden toe, sta de telefoon toe te rinkelen.
  • Lees in dit artikel over bewustzijn het stuk over vormen, en hoe ze niet perfect en niet stabiel zijn. Dan accepteer je ze, en eis je geen perfectie meer. We leren in dat artikel: go with the flow. De flow is vloeibaar. Niet stabiel. Wees open voor onzekerheid. Onzekerheid van je levenssituatie.
  • Stop met perfectionisme.
  • Ontwikkel je geduld. Dit zal verdraagzaamheid makkelijker maken.
  • Ontwikkel je flexibiliteit. Dit zal je gigantisch helpen. Flexibiliteit zal automatisch in je als je een proactief persoon wordt. Verander jezelf (want daar heb je controle over), en niet de ander.
  • Acceptatie en overgave wordt een eitje als je begrijpt wat belangrijk is en wat niet. Dit wordt briljant uitgelegd in het boek met een interessante titel: ‘De edele kunst van not giving a f*ck.'
  • Accepteer je fouten. Er is dan genoeg ruimte voor persoonlijke groei.
  • Vergeef in plaats van wrok te koesteren.
  • Vraag de engelen, gidsen of God om je capaciteiten te helpen ontwikkelen om te accepteren wat je toch niet veranderen kunt.

Acceptatie is trouwens vaak een hoofdthema in de prachtige dichtbundels van Jeff Foster.

Wil het nog niet lukken? Test dit uit… Dit werkt altijd!

Overgave en acceptatie

Lukt het niet? Breng overgave naar het feit dat het je niet lukt over te geven. Breng acceptatie aan het gevoel dat het je niet lukt te accepteren. Zie dan wat er gebeurt!

Wat je levenssituatie ook is, wat zou er gebeuren als je het compleet zou accepteren zoals het is? Je zult merken dat, zodra je het niet erg vind om ongelukkig te zijn, je niet langer ongelukkig bent.

De taak die we onszelf moeten geven is niet om ons zeker te voelen, maar om onzekerheid te tolereren.
– Erich Fromm

Lijden is een spirituele leraar – Blessings in disguise?

Aangename ervaringen maken het leven heerlijk; pijnlijke ervaringen leiden tot groei. Het is de bedoeling van het leven om frustrerend te zijn, en alleen via overgave kun je vrij worden.

Shit makes you grow.

We ervaren een heleboel pijn… Totdat we genoeg hebben van de pijn, en gaan accepteren. Laat het er maar zijn. Wat je accepteert, daar zet je jezelf overheen. Dat is een wonder. Wat je bevecht, blijft.

Als je acceptatie hebt, zijn geen gedachten (gepieker) meer nodig.

Zie een beperking als een kans om sterker te worden. Je bent gezegend met een beperking. Wie weet wat Gods plan is voor de voortgang van je ziel.

Als je niet had geleden zoals je hebt geleden, zou er geen diepte in je zitten als mens, dan zou je geen compassie en nederigheid hebben. Dan had je dit artikel ook niet opgepakt. Lijden breekt het ego open.

Het leven is moeilijk. En als je weet dat het leven moeilijk is, en accepteert dat het leven moeilijk is, is het niet langer moeilijk. Het blijft alleen moeilijk als je met het idee blijft rondlopen dat het niet moeilijk hoort te zijn.

Wanneer je tegen het leven vecht, vecht het leven tegen jou. Als je ja zegt tegen het leven, zegt het leven ja tegen jou. Leven, bewustzijn en God verschijnen dan in je leven.

Ouders controleren kinderen omdat ze hun kinderen willen beschermen. Ze willen ze beschermen van schadelijke zaken, ze willen ze het lijden besparen. Maar ook al is het kind groot geworden, blijven de ouders extreem bezorgd. Als ze dat beschermen echt konden, zou er geen ontwikkeling zijn in het kind.

Denk niet dat lijden de enige weg is

Lijden is een spirituele leraar. Onder andere. Het is een van de spirituele leraren. Totdat je het punt bereikt waarin je beseft: ik heb geen lijden meer nodig, want ik kies aanwezigheid. Uiteindelijk kies je ervoor om aanwezig te zijn. Tot die tijd moet je erin geforceerd worden door lijden wat het leven je geeft. Het meeste is zelf-gecreëerd.

Geniet van wat je hebt, maar ga vooruit!

Waar geef ik me aan over?

Acceptatie

Je geeft je bijvoorbeeld over aan ‘wat is', of aan wat je voelt, zoals pijn. Je hebt er complete acceptatie voor, en ga het dan ook voelen. Die tweede stap moet je ook zetten. En er komt dan een opening.

Daarnaast heb je acceptatie van het onacceptabele: volledig accepteren dat je het soms niet weet. Opgeven van het te willen begrijpen. Wees op je gemak met het in een staat verkeren van ‘niet weten'. Dan stroomt de grotere intelligentie pas in jou. En het mooie is: die helpt je. Dat ben jij.

Ook verandering kun je vol overgave accepteren. De wereld verandert steeds sneller en sneller. Of je het nu leuk vindt of niet, verandering is onvermijdelijk. Omarm en verwelkom haar.

De kunst is om te leven alsof het je overkomt.
– Martin Bril

Je kunt uiteindelijk niet om overgave en acceptatie heen

Waarom zou je iets toestaan te gebeuren? Omdat het is. Het is al het geval. ‘Ja, maar het zou niet moeten gebeuren.' Maar het is. Hoe kun je tegen de ‘isheid' van dit moment ingaan?

Alles in de kosmos is verbonden. Dus niks dat gebeurt, is geïsoleerd. Het is verbonden met de totaliteit. En binnen die totaliteit klopt het.

Je kunt het nooit met je verstand begrijpen, hoe een gebeurtenis die aan de oppervlakte gevoelloos of ongewenst is, tot stand is gebracht door de totaliteit.

Geen enkel menselijk verstand kan ook maar een fragment van die totaliteit begrijpen. Het zou absurd zijn om te geloven dat het menselijk verstand de totaliteit van het universum kan begrijpen, en het daarna kan uitleggen, gebruik makend van 26 letters en 6 klinkers.

Wat gebeurt, moet gebeuren, en is niet slecht. Moeilijkheden zijn onderdeel van het leven hier in deze vorm. De intelligentie achter alle verschijnselen doet het. Als uitdagingen in jouw leven komen, weet je het even niet meer en is er een opening.

Ik accepteer.

Het leven zal je uiteindelijk op je knieën krijgen. Er zijn twee manieren om op je knieën te gaan. Jij hebt de keuze op welke manier:

  • De eerste manier is op je knieën het universum te vervloeken en te smeken om een ander leven.
  • De tweede manier is te knielen uit dankbaarheid en verwondering. Zó overweldigd door de schoonheid van alles dat je niet eens meer kunt staan. Het leven dat je hebt, zoals het is, volledig omarmend.

In beide gevallen zijn het jouw knieën. En je kunt niet om het knielen heen.

Acceptatie brengt je naar verlichting

Of het nou een autoalarm, blaffende hond, file, aardbeving of verlies van al je bezittingen is, het weerstandsmechanisme is hetzelfde: je zoekt nog steeds iets dat buiten je ligt. Zoek niet voor vrede, of een andere gemoedstoestand dan waar je nu in zit. Anders ben je in conflict en heb je onderbewuste weerstand.

Lukt het niet? Vergeef jezelf voor het niet in vrede zijn. Alles wat je volledig accepteert, zal je daar brengen. Dat is het wonder van accepteren en overgave. Als je accepteert wat er is, is ieder moment het beste moment. Dat is verlichting en ontwaking.